Hoe goed slaapt je kindje op het moment? En hoe goed zou je willen dat hij slaapt? Grote kans dat je het graag iets beter zou zien. Maar voor je aan de slag gaat met het verbeteren van de slaap van je kindje, is het belangrijk te kijken of de oplossingen voor de korte of juist de lange termijn werken. Maar al te vaak kiezen we voor een korte termijn oplossing, maar vaak zijn die funest voor de lange termijn…

Twijfel je wel eens over de keuzes die je maakt?

Dan kijk je naar een vriendin die ook jonge kinderen heeft, en haar kindjes slapen door na slaaptraining. Die kinderen geven nooit een grote mond omdat ze bang zijn voor de straf die dan volgt. Het lijkt zoveel beter te gaan daar, dan bij jou. Het maakt je onzeker over je keuzes.

Heb je het verkeerd gedaan, als je kindje nog niet doorslaapt? Zou je strenger moeten zijn?

Moet je het dan toch anders doen?

Een band voor het leven

Allereerst: je moet het doen zoals jíj het wil doen. Hoe authentieker je het doet, hoe minder kans er is op wrijving, irritatie en frustratie. Dus laat dat op nummer één staan.

Maar wat ook heel belangrijk is om te beseffen, is dat je met je kindje een band aangaat voor het leven. Niet voor de eerste drie jaar, niet voor de eerste zes jaar, maar ook voor als ze twaalf, achttien of achtentwintig zijn.

Die eerste drie jaren zijn cruciaal. Het zijn jaren waarin veel kindjes hunkeren naar fysiek contact met hun moeder. Het is letterlijk van levensbelang om liefdevol aangeraakt te worden.

In deze jaren leg je de basis voor hoe in een kindje de wereld ziet. Je legt de basis voor hoe een kindje zich later voelt als hij stress ervaart, of als hij onder druk van leeftijdsgenootjes of collega’s komt te staan.

Een kindje heeft een immens grote behoefte aan ‘erbij horen’ en ‘ertoe doen’. Wij allemaal. Hoeveel pijn doet het jouzelf als je ergens buitengesloten wordt? Als een kindje in die eerste drie jaar het gevoel krijgt er helemaal bij te horen en er helemaal toe te doen, legt dat een basis in zijn brein.

Het zorgt ervoor dat een kindje als standaard programmering heeft: ‘ik doe ertoe en ik hoor erbij’. 

Stel je eens voor dat dat kindje dadelijk op de basisschool komt. Hoe denk je dat zo’n kindje zich gedraagt? Waarschijnlijk liefdevol. Hij weet dat hij er mag zijn. Dat geeft een kindje ruimte om zich liefdevol op te stellen naar anderen.

En stel je voor dat dat kindje op zijn twaalfde de pubertijd in gaat. Zijn behoefte aan ‘erbij horen en ertoe doen’ is op dat moment thuis al vervuld.

De kans is dan veel groter dat hij zich niet zo sterk laat beïnvloeden door leeftijdsgenootjes, maar zijn eigen plan trekt. Hij voelt zich tenslotte al waardevol.

Bouw aan de juiste basis

Maar al te vaak lees je over korte termijn oplossingen als het gaat om opvoeden. Alsof je te maken hebt met een ding, in plaats van een kind.

(En even tussendoor, vanaf wanneer vinden we een kindje dan niet meer een ding, maar een mens dat onze oprechte aandacht waard is? Wanneer doet hun mening er dan toe? Als ze twaalf zijn, of achttien?)

Eén van die vlakken waar we vaak vergeten dat we met een ander mens te maken hebben, is op het gebied van slaap.

We lezen de gekste dingen die je moet doen om je kindje te leren slapen. Weet je niet wat ik bedoel? Ik leg hier de meest gebruikte technieken uit.

Maar werken deze op de lange termijn?

Je wilt dat je kindje op de lange termijn een goede en gezonde relatie heeft met zichzelf, met jou en met slapen.

Je bereikt een gezonde relatie met slapen, door slapen te koppelen aan veiligheid, liefde, geborgenheid.

Slapen koppelen aan eenzaamheid, verdriet en angst is een manier die inderdaad voor een tijdje zorgt dat je kind z’n klep houdt uit angst. Op lange termijn kan dit voor grote problemen zorgen.

Een slaapkamer koppelen aan verlating en straf (als je je kindje daar met straf heen stuurt), zorgt voor afschuw van slapen en de slaapkamer.

Dit werkt dus op de lange termijn averechts. Nu je baby of peuter nog niet zelf uit bed kan stappen, kan hij er weinig tegen doen. Maar als je kindje een paar jaar verder is, uit zich dat vanzelf in problemen rond in- en doorslapen.

Vaak verliezen we uit het oog waar we het voor doen. Dan denken we dat we het hebben verpest als ons kindje met een jaar nog niet zelf in slaap valt.
Of als je kindje met achttien maanden nog wakker wordt ’s nachts.

Maar niks is minder waar.

Wat levert het op als een kindje in die eerste drie jaar leert dat slapen fijn is, geborgenheid betekent en liefdevol plaatsvindt?

Dat zorgt ervoor dat je kindje daarna een veel minder grote kans heeft op bijvoorbeeld nachtmerries en nachtangst.

Vanuit de verbinding met ons, kan een kindje de wereld aan.

Als wíj in die eerste drie á vier jaren een basis kunnen leggen waarin we ons kindje het gevoel geven dat ze ertoe doen, dat ze erbij horen en dat het leven met ons super leuk is, geeft dat een kindje een breinstructuur die de rest van zijn leven helpend is.

Dus als je jezelf momenteel afvraagt waar je het allemaal in vredesnaam voor doet, adem dan nu even heel diep in en uit.

Je hebt een kindje voor de lange termijn.

Je hebt een relatie voor de lange termijn.

Alle andere relaties kunnen stuklopen, maar de relatie met je kind is en blijft er altijd.

En de dingen die jij nu doet, bepalen hoe jouw kindje zich kan ontwikkelen.

Hoe jij nu reageert, bepaalt hoe jouw tiener om kan gaan met emoties.
Hoe jij nu omgaat met zijn stress, bepaalt hoe je volwassen zoon omgaat met stress en druk op zijn werk.
De manier waarop jij nu liefhebt, bepaalt hoe jouw volwassen dochter liefheeft.
De manier waarop jij nu omgaat met slaap, legt de basis voor over vele jaren.

Laat niemand je vertellen dat er een snelle oplossing is. Relaties worden gebouwd op vertrouwen, op liefde en op het gevoel van ‘erbij horen en ertoe doen’.

Dat kost tijd.

De tijd die je in die eerste drie jaar investeert, verdien je over 6 jaar terug. Dat beloof ik je.

 

Wil je graag leren hoe je de basis goed kan krijgen rondom slapen, zonder je kindje in slaap te laten huilen? In de cursus Slaap Vanuit Verbinding leer je daar alles over.