Baby’s horen, volgens onze cultuur, snel door te slapen. Het kan dan ook een schok zijn als je bij de slaapperiode rond 18 maanden aankomt. Maar ook deze slaap-dip is een normale ontwikkeling voor een dreumes. Dus daarom een uitleg: waarom je dreumes om vijf uur ’s morgens wakker is, en wèèr weigert om door te slapen.
Heb je het al meegemaakt? Zo’n nacht dat je baby van zeven ’s avonds tot zeven ’s morgens sliep? Als je kleintje nu anderhalf is, waarschijnlijk wel. Heb je het nog niet meegemaakt? Ook dat is goed mogelijk: er zijn zat baby’s en dreumessen die nog regelmatig wakker worden voor een voeding of een knuffel. Tot minstens 2.5 jaar is het heel normaal om ’s nachts wakker te worden – en ook daarna nog.
Over het algemeen zal je merken dat je kind langere blokken slaapt in de nacht. Niet meer een uurtje of twee per keer, maar gewoon tussen de vijf tot tien uur slaap zonder dat jouw hulp nodig is om weer in slaap te vallen. Slaap je samen, dan zal je misschien merken dat je kleintje ’s nachts nog wakker wordt om te controleren of je in de buurt bent, maar daarna zelf weer in slaap valt.
De eerste anderhalf jaar
Ik heb al eerder uitgebreid geschreven over hoe de slaap zich ontwikkelt in het eerste jaar. Dat kun je teruglezen in ‘Hoe echte baby’s slapen in het eerste jaar‘. In de grafiek zie je dat de slaap zich met ups en downs ontwikkelt. Na twaalf maanden kom je in rustiger vaarwater.
De dalen in het eerste jaar zijn één-op-één terug te leiden naar ontwikkelingen in het brein en lichaam van je baby. Leren rollen, brabbelen, kruipen, lopen: alles heeft een weerslag op hoe je baby slaapt. Daarnaast kunnen baby’s slecht alleen zijn: ze zijn voor hun gevoel nog één met hun moeder, en alleen slapen alarmeert een baby om wakker te schrikken en zijn moeder te roepen.
Rond 8 tot 12 maanden zie je een dal, wat samenhangt met zowel lichamelijke als geestelijke ontwikkeling. Rond die tijd bereikt de verlatingsangst een piek. En daarna… begint je baby te snappen dat je ook nog bestaat als je even de deur uitgaat. Hij ontwikkelt zich nog steeds, maar doet even wat rustiger aan. Dit merk je direct aan het slaappatroon. Na een maand of twaalf à dertien zal je merken dat je baby rustiger en beter slaapt.
Slaap van een dreumes rond anderhalf jaar
Grote kans dat je dit niet leest omdat je graag wil terugblikken op een jaar van slaaptekort. De kans is groter dat je dit leest omdat je hier en nu een probleem hebt: je dreumes is ongeveer anderhalf jaar en slapen gaat… nou ja, dramatisch.
Allereerst weer wat cijfers, want het is altijd fijn om te weten dat je niet alleen bent, toch? Goed, komt ie!
- Rond de tweede verjaardag wordt nog zo’n 55% van de peuters regelmatig wakker. Fijn toch? Jouw dreumes is niet een ‘probleemgeval’, maar valt onder de meerderheid. Vraag me niet waarom je er zo weinig over hoort. (Of wel, en dan schrijf ik er eens over. Laten we het houden op gezichtsverlies en het gevoel van persoonlijk falen als je kind nu nòg niet doorslaapt.)
- Rond het eerste jaar heeft zo’n 50% van de kinderen hulp nodig van de ouders om weer in slaap te vallen. Dit percentage loopt op rond 18 maanden. Oftewel: rond anderhalf jaar hebben mèèr kinderen hulp nodig om weer te kalmeren en in slaap te vallen. Daarna loopt dit weer langzaam af.
Wat is er aan de hand?
Kort antwoord: heel erg veel. Lang antwoord? Dat gaat even met tussenkopjes, want heus waar: je kleintje heeft een hoop opties om uit te kiezen.
Tegenstrijdige gevoelens
Je dreumes heeft het zwaar. Hij kan lopen, hij heeft een mening en hij weet wat hij wil. Hij vecht om zijn eigen keuzes te kunnen maken – letterlijk. Aan de andere kant ben jij nog steeds zijn anker, zijn schuilplaats als het teveel wordt. En hij kan nog steeds niks zelf doen: niet zelf naar bed, niet zelf uit bed, niet zelf gaan eten, enzovoorts. Dus aan de ene kant wil hij alles zelf doen en ontdekken, aan de andere kant mag jij – als moeder – nog steeds niet heel ver weg.
Deze balans is voor ons al moeilijk te vinden, voor je dreumes is het helemaal lastig. Teveel vrijheid leidt tot onzekerheid (is ze er nog wel voor me?), maar te weinig vrijheid ook (ik mag ook nìks zelf). Dit touwtrekken om macht en autonomie is lastig voor jullie allebei, en kan ook zeker impact hebben op hoe je kleintje ’s nachts slaapt.
Helemaal als je kleintje nog in een ledikantje ligt waar hij niet zelf uit kan, kan dit zorgen voor strijd bij het naar bed gaan. Kijk of je hierin tegemoet kan komen door een peuterbedje of een vloerbed. Een vloerbed is de meest veilige optie en geeft je dreumes de vrijheid die hij nodig heeft. De voordelen leg ik hier verder uit.
Schermen en televisie voor bedtijd
Tja… In onze cultuur is het bijna niet te bedenken dat er kinderen zijn die géén televisie te kijken. ’s Avonds zijn juist die leuke kinderprogramma’s (Sesamstraat) en laten we eerlijk wezen: na een lange dag is het heer-lijk rustig om even geen gejammer te horen van je vermoeide dreumes.
Toch is het één van de belangrijkste redenen waarom slapen moeite kost. In het kort een toelichting:
’s Morgens, als de zon opkomt, zit er veel ‘blauw licht’ in. Blauw licht zorgt ervoor dat je wakker wordt en alert bent. Gedurende de dag wordt het licht steeds warmer: er komt rood licht in. Dit rode licht stimuleert de aanmaak van onder andere het slaaphormoon melatonine.
In schermen zit veel blauw licht. Kort gezegd: je blokkeert de aanmaak van melatonine als je je dreumes vlak voor bedtijd (zo’n twee uur voor bedtijd) nog naar een scherm laat kijken.
Tel daarbij op hoeveel prikkels je kind te verwerken krijgt van een scherm, en het is geen wonder dat de hersenen op volle toeren werken als je hem in bed legt om te laten slapen.
Probeer dus de tv, ipad of telefoon uit te laten in de twee uur voor bedtijd, en je zal merken dat dit een positief effect heeft op hoe je kleintje inslaapt.
Verlichting in de avond
Anders dan gloeilampen, bevatten ledlampen veel wit/blauw licht. Dit licht remt de aanmaak van het stofje melatonine, dat ervoor zorgt dat je slaperig wordt. Probeer daarom het gebruik van licht te minderen. Steek vaker kaarsen aan als je gaat eten, dim het licht in de badkamer en kijk of je een rode ledlamp in de slaapkamer kan hangen: rood licht blokkeert de aanmaak van het kostbare hormoon minimaal tot niet.
Daarnaast staat de kamer van een dreumes ook vol met (kleine) lichtbronnen. Een nachtlampje of het lampje van de babyfoon verspreiden vaak een wit of groen licht. Een lantaarnpaal voor het raam zorgt ook voor een verstoring van de nacht. Kijk of je de lichten kan beperken of helemaal kan buitensluiten.
Heeft je kind last van nachtmerries en wil je toch graag een lampje gebruiken? Kies dan voor een rood lampje, dit heeft de minste impact op de slaap.
>> Lees ook: de invloed van verlichting op de slaap van je kind <<
Nachtmerries en angsten
Rond een maand of achttien beginnen ook nachtmerries. Verlatingsangst was al een bekende, maar door de dag heen doet een dreumes ook andere ervaringen op die angsten kunnen veroorzaken. Probeer te kijken wat er overdag gebeurt, en probeer of dingen die hem angst inboezemen verminderd kunnen worden. Hiermee voorkom je dat je dreumes – die alles in zijn slaap verwerkt – huilend en angstig wakker wordt.
Helaas is een veel gehoord advies dat je je kind maar moet laten huilen als hij ’s nachts wakker wordt. Hij zou tenslotte al goed moeten doorslapen en alleen moeten slapen. Je kind laten huilen als hij angstig wakker wordt, is géén oplossing. Je leert hiermee alleen dat de nachten inderdaad eng en eenzaam zijn. Het is beter om hem gerust te stellen en hem het gevoel van veiligheid te bieden dat hij zo hard nodig heeft. Dat betaalt zich later uit, echt waar. Vind je dat lastig? Zoek een manier die jouw nacht zo min mogelijk onderbreekt. Leg een matras in de kamer van je dreumes en blijf in de buurt, slaap samen, wat dan ook.
Je baby laten huilen in de nacht is nooit een oplossing voor wat voor probleem dan ook. Het creëert alleen maar een gevoel van angst en onveiligheid.
>> Lees ook: Mama, wordt eens wakker alsjeblieft? <<
Grote veranderingen
Naast alle bovenstaande redenen, kan een dreumes ook slechter slapen door allerlei veranderingen. Er kan een broertje of zusje komen (of al zijn), wat zijn hele leven op zijn kop gooit.
Daarnaast verandert het dieet van een dreumes vaak. Hij mag met 18 maanden bijna alles eten, en zal dus ook met de pot mee-eten. Misschien zal hij hier en daar een snoepje krijgen, koekjes worden wat normaler, enzovoorts. Al deze veranderingen hebben ook impact op slaap. Het voedsel wordt wat vetter, zoeter en bevat vaak meer toevoegingen, die allemaal een verandering meebrengen. Ook kunnen sommige voedingswaren impact hebben op zijn darmen, zoals boerenkool, andijvie of ui. Kramp in de nacht komt dus nu nog steeds voor.
Waarschijnlijk is het nu ook zover dat je soms een avondje weg bent en er misschien oppas komt. Je dreumes is ook mobieler, en kan gemakkelijker mee op visite en houdt het langer vol. Al deze nieuwe mensen en nieuwe indrukken worden ’s nachts verwerkt. Het hoeft niet perse voor een slechtere nacht te zorgen, maar het zorgt wel voor meer wakker worden en meer angst of prikkelverwerking.
Misschien ben je nu ook begonnen met je dreumes op een potje zetten. Ook deze verandering heeft voor je kleintje nogal wat impact.
Alles bij elkaar zijn er een hoop veranderingen die mogelijk zijn weerslag hebben op de nacht.
Straf
Als laatste wil ik graag ook even het fenomeen ‘straf’ benoemen. Een dreumes vecht voor zelfstandigheid, hij is een kleine onderzoeker. Hij probeert veel nieuwe dingen uit, waardoor soms ook dingen stuk gaan. Hij is ook druk bezig met grenzen testen.
Rond deze leeftijd wordt het normaal geacht om je dreumes te gaan straffen. Time-outs, een tik op de vingers en geschreeuwde woorden zullen nu vaker kunnen voorkomen. Deze oplossingen zijn vaak niet constructief en zullen een gevoel van onveiligheid geven aan je alles testende dreumes.
Deze manier van omgaan met je dreumes geven hem het gevoel geen verbondenheid meer met je te hebben. De gevolgen kunnen zich uiten in angstig gedrag, huilen en hangen aan jou. Het zal geen wonder zijn dat ook dit grote gevolgen kan hebben voor hoe je kleintje ’s nachts slaapt.
Het is belangrijk het volgende te onthouden:
- Je dreumes is een kleine onderzoeker. Alles wat hij doet, is puur het bekijken van zijn omgeving en testen hoe deze in elkaar zit. En ja, jij hoort ook bij die omgeving, dus jouw reactie wordt ook uitvoerig getest.
- Je dreumes kan nog niet manipuleren. Hij doet dingen niet om jou te manipuleren, maar uit nieuwsgierigheid en om te leren. Help hem daarbij in plaats van hem afstraffen.
- Hij doet zijn allerbeste best. Hij is 18 maanden. Je kleintje is geen slecht kind dat in je gezin is gekomen om jou stapelgek te maken en je huis af te breken. Hij is 18 maanden en wil niets liever dan samen met jou alles ontdekken.
Hoe de interactie met jou overdag verloopt, heeft impact op hoe hij de nachten slaapt. Niet 100% natuurlijk – rond achttien maanden slaapt je dreumes waarschijnlijk gewoon slechter – maar alle factoren bij elkaar tellen op.
>> Lees ook: Waarom een time-out niet werkt <<
Dus… slapen rond 18 maanden?
Alle redenen samen verklaren een hoop. Baby’s hebben rond achttien maanden nog een dip in hoe vaak ze ’s nachts wakker worden en hoeveel hulp ze nodig hebben om weer in slaap te vallen.
Zit je kleintje dus om 5 uur recht op in bed? Wordt hij steevast om 1 uur weer wakker voor een voeding? Het hoort erbij.
Toch hoef je niet werkeloos toe te blijven kijken. Hoe ouder je kindje wordt, hoe makkelijker het slapen ook te sturen is, als je goed naar je kindje blijft kijken. Slapen is een proces van 24 uur en afhankelijk van verschillende radartjes, maar ook van omgeving. Omdat ik weet hoe donker en vermoeiend de nachten en dagen kunnen zijn als je kindje niet goed slaapt, is er de online cursus Beter Slapen Vanuit Verbinding.
In die online cursus leer je precies welke radartjes er zijn, hoe je ze kan beïnvloeden en wat je kan doen voor meer rust en slaap. Je leest er alles over op deze pagina: Online cursus Beter Slapen Vanuit Verbinding.
Wij ervaren deze ‘slaapproblemen’ op dit moment ook met ons zoontje van nu 20 maanden…
Het helpt als we naast zijn bedje gaan zitten met een hand op zijn ruggetje (en verder niks te zeggen)..hij valt dan vaak na zo’n 10 minuten in slaap.
Wat ik wel merk, is dat hij ook vaker ’s nachts wakker wordt en ons nodig heeft om weer in slaap te vallen…
Ik ben een beetje bang dat wij nu een hulpmiddel zijn van hem om in slaap te vallen…en dat hij dit nu niet zelf leert…
Hoi Mildred, fijn dat je dit op hebt geschreven. Echt het doet mij goed om het te lezen. Wij zijn ook geen voorstander van het laten huilen. Mijn zoon is nu 17 maanden, er is thuis van alles aan de hand want we gaan verhuizen. We hebben een nieuwe woning gekocht waar al een tijdje in geklust wordt. We nemen hem mee om te zien waar iedereen mee bezig is. Ik moet je zeggen dat ik het best wel spannend vind om het uit zijn veilige omgeving te halen en hem naar een ander huis te verhuizen. Heb je misschien tips hoe we dit zo soepel mogelijk voor hem kunnen maken?
Wat fijn dat je er wat aan hebt – en wat spannend dat jullie gaan verhuizen. Zolang je huidige slaapsituatie niet teveel verandert, en jullie hem op dezelfde wijze blijven verzorgen, zal de overgang vooral voor jullie groot zijn. Hij haalt op deze leeftijd zijn grootste geborgenheid en zekerheid nog uit jou/jullie (die heerlijke eenkennigheid bijvoorbeeld). Het kan zijn dat hij wat meer terugwil keren naar jou en jullie, om te kijken of alles nog klopt. Daarnaast kan je kijken of je met geur de thuissituatie kan na blijven bootsen. Dus niet de eerste week compleet nieuwe meubels, beddegoed etc, maar gewoon punten waarin hij merkt dat de basis hetzelfde is gebleven.
Hij zal best even van slag kunnen zijn, maar de kans is groot dat jullie dat zelf ook zijn. Verhuizen heeft (bijna altijd) een grote impact op hoe je je voelt, tenzij je een huis twee deuren verder hebt gekocht. Probeer daarin geduld te hebben met hem (en jezelf!), maar bovenal dus vooral zijn structuur, vastigheid en basis hetzelfde te laten zijn.
Oooh wat heerlijk om mijn visie op het omgaan met mijn kind terug te lezen! Echt een hart onder de riem. Ik slaap al rond de eerste verjaardag van mijn zoon samen met hem (hij is nu bijna 18 mnd) en dat breekt echt wel eens op. Dank voor je post!
Hallo Mildred, wat heerlijk om deze herkenning te lezen. Onze dochter van 17 maand zit volgens mij volop in de 18 maanden slaapregressie. Hiervoor heeft ze duidelijk weer een sprong doorgemaakt, waardoor ze ook altijd 1 of 2x per nacht wakker wordt, dit verschuift dan op een gegeven moment elke nacht met een uur tot dat ze weer lekker doorslaapt tot een uur of 7 :), echter dit keer blijven de nachten doorgaan met 1 a 2x wakker worden. Na wat zoeken op internet kwam ik bij jouw blog uit en alles is zo herkenbaar… wij hanteren nog steeds hetzelfde bedritueel, laten haar niet huilen en troosten haar snachts als ze wakker wordt, maar terugleggen is toch altijd weer huilen. Het enige wat haar weer rustig maakt is een klein flesje melk en dan slaapt ze weer lekker verder. Wij zijn alleen een beetje bang dat dit flesje dan misschien gewenning wordt, aangeleerd gedrag? Of zit dat alleen in ons hoofd of is het toch beter om geen flesje te geven in de nacht?
Hoi Sil, wat fijn! Rond deze sprong zijn nachtvoedingen echt heel normaal. Het lijfje en de hersenen groeien heel snel, ook – of misschien juist! – in de nacht.
Als je merkt dat ze honger heeft, dan kan je gewoon met haar behoeften meebewegen. Die voeding vervalt weer als ze uit haar grpeispurt is waarschijnlijk!
hoe lang kan zo’n dip ongeveer gaan duren? wij gaan nu richting de 3 maand en het breekt behoorlijk op. Heb ook niet echt het idee dat het om de voeding gaat, het is tenslotte maar een klein beetje warme melk, meer de gewenning van de troost die het flesje biedt… als ze de deur op de overloop naar beneden open hoort gaan zijn de tranen meteen verdwenen en zegt ze lachend mama melk haha als ze de melk dan niet krijgt wordt ze boos en komen de tranen en de driftbuien. Vinden het heel moeilijk hoe hier mee om te gaan. In bed nemen hebben we nooit gedaan en zijn we ook niet van plan, ze heeft totaal geen moeite met slapen in haar eigen bedje, ook overdag gaat dit moeiteloos. Ook overdag gaat ze steeds vaker om haar flesje vragen, dit krijgt ze niet en toch gaat ze dan gewoon lekker slapen, daarom ook de gedachte dat het snachts meer gewenning dan noodzaak is. Zou je nu ook nog steeds adviseren om het flesje gewoon te blijven geven?
Hoi Sil,
Wat lastig. Ik kan me voorstellen dat je er na een tijdje mee klaar bent. Ze is nu dus 20 maandjes? De sprongen duren inderdaad steeds iets langer, dus het kan best zijn dat ze langer behoefte heeft hieraan. Je geeft aan dat ze ook overdag vraagt om de fles en niet krijgt. In principe is het heel normaal voor kinderen om tot een jaar of 2.5/4 nog borst te drinken. De zuigbehoefte is er dus ook nog steeds, evenals de behoefte aan de melk. Zou ze gewoon zuigbehoefte kunnen hebben? Zeker als er kiesjes doorkomen bijvoorbeeld, kan het zuigen de pijn verlichten.
Daarnaast kan een kindje gewoon behoefte hebben aan jou. Ik kan me voorstellen dat dat lastig is, zeker als dat niet is waar je je op in hebt gesteld. Op basis van de informatie die je deelt, kan ik je vrij moeilijk advies geven, maar een paar ideeën: het kan zuigbehoefte zijn, een bepaalde behoefte zijn aan jou, of toch honger. Op alle ‘problemen’ kan je op een andere manier reageren.
Ze valt op dit moment nog in een groep van kinderen die nog minstens één a twee keer in de nacht wakker kan worden en daarbij hulp nodig hebben om in slaap te vallen. Je hoort ze misschien minder vaak, maar dit is toch nog een groep van zo’n 30% rond deze leeftijd. Ondanks dat je het als lastig ervaart, is het dus nog normaal gedrag.
Ik hoor graag als je nog vragen hebt!
Er komen inderdaad ook kiezen door dus het zal er allemaal mee te maken hebben. We hebben even 3 nachten gebikkeld met ons drieën om geen fles te geven maar wel gewoon troosten en er voor haar zijn, de fles vraagt ze nu niet meer om. Ook hebben we haar sinds eind vorige week onder een dekbedje liggen, waardoor ze het waarschijnlijk minder snel koud heeft snachts (ging toch vaak op haar buikje liggen met opgetrokken knietjes en haar armpjes onder zich) en ze ligt nu heerlijk ontspannen met de armpjes omhoog, ook zal dit misschien een stukje geborgenheid geven (wellicht een tip voor Nicole?) Ze wordt nog weleens wakker maar dan dekken we haar even weer toe en geven haar kus waarna ze heerlijk verder slaapt :) Zo mooi te zien dat je dat verschil ook overdag gelijk merkt, heerlijk vrolijk wakker worden en overdag minder chagrijnig haha! Bedankt voor je adviezen en luisterend oor.
Hoi Sil, wat goed om te horen! Heel fijn dat het nu beter gaat ’s nachts. Je hebt zelfs verzwaarde dekens, omdat kleine kinderen daar inderdaad veel geborgenheid door voelen. Top dat het werkt, geniet van de fijnere nachten en ontspannen dagen!
Wow je bent een moeder naar mijn hart! Precies hoe wij ook denken over ons lieve kleine ukkie van 18 mnd, mét bijbehorende wakkere nachten…
Hahaha dank je!
Hai!! Toch is het wel fijn om te lezen. Na heel veel opmerkingen en lezen over dat het wel tijd word dat hij gaat doorslapen en dat hij in de nacht echt geen trek kan hebben én horen dat je even een paar nachten moet afzien om hem door te laten slapen….
Nu 16 maanden, en begon hij weer meer te “spoken” in de nacht. Echt huilen doet hij niet, maar hij gaat liggen knorren/kreunen. Dit kan hij heel lang volhouden, maar als we hem melk geven slaapt hij vaak weer verder.
Wat dat knorren/kreunen is? Geen idee. Honger, ongemak, prikkels, kiezen. Wat je al zegt, die kinderen hebben veel opties om te kiezen waar ze “last” van hebben 😅.
Het meest frustrerende is, is dat wij wakker worden van zijn gekreun. Wat moet je daar nou mee?
Hier ook een zoon.. het eerste jaar heeft hij super doorgeslapen niks aan de hand. En nu drama.
We hebben elke nacht een huilende jammerende zoon (al 6maand) hij is meestal 1.5 a 2 uur wakker snachts dat 2 x per nacht. Het begint ons op te breken. Middagslaaptje is geen probleem savonds bedtijd ook geen probleem maar tussen 23:00 en 1:00 uur begint de ellende. We hebben al vanalles geprobeerd niks werkt. Bij hem op de kamer is geen succes. Troosten en dan weglopen ook niet. Middagslaapje geprobeerd eraf te halen ook geen succes. Met of zonder extra melkfles het maakt hem niks uit. Lampje aan /lampje uit. Wij weten het niet meer.. iemand nog tips?? Ze zijn van harte welkom
Hey Nicole, hoe oud is je zoontje?
Hier is die van ons 18 maanden en exact hetzelfde verhaal!
In de nacht word hij tussen 23u30 en 1u00 en dat ook voor minstens 1.5 a 2u. Hij slaapt bij ons in de kamer sinds zijn 9 maanden omdat hij op vakantie mee bij ons op de kamer moest slapen daar en vanaf toen is het thuis ook misgelopen, het brak me echt op die nachten en heb toen besloten om hem bij ons op de kamer te leggen tot een week geleden altijd goed gegaan en ineens gedaan ermee..
Dus als hij begint te wenen vertrekt mijn man naar de logeerkamer en pak ik onze zoon bij mij tot die terug in slaap valt en leg ik hem terug in zijn bedje, soms voelt hij dat ik hem weg leg en staat die terug recht in zijn bedje te schreeuwen. Soms stopt hij en zegt hij zonder te wenen iets.
In de middag ging het altijd super goed, vroeg ik aan “ga je bedje slapen” en antwoordde hij heel lief “ja” en hij ging dan ook slapen, nu wil hij niet meer gaan slapen terwijl hij echt moe is.
Bij ons weten is er niks veranderd aan het slaapritueel, eten,.. enkel dat hij een deugeniet aan het worden is, op de salontafel gaan rechtstaan, aan de tv trekken, kasten uitladen.. en als ik zeg van dat het niet mag dan lacht hij en doet hij het opnieuw! Terwijl hij goed genoeg weet dat die dingen niet mogen. Puur om aandacht te krijgen denk ik?
Pfff ik weet echt niet wat de oplossing is voor het slaapprobleem. Graag had ik van jou antwoord gekregen omdat je zo goed weet wat er in die kindjes omgaan. Super!
Dank je alvast!
Hey Bonnie, wat vervelend en vermoeiend!
Een dreumes weet rond die leeftijd niet goed of dingen wel of niet mogen. Hij is waarschijnlijk gewoon duizend-en-één dingen aan het ontdekken overdag, en kan daarin (puur qua hersenontwikkeling gekeken) nog niet een deugniet zijn. Daarover leg ik meer uit hier: ‘https://www.liefdevaneenmoeder.nl/peuter-niet-slecht-maar-kleine-onderzoeker/’.
Voor wat betreft het slapen: hij valt wel bij jou in slaap ’s nachts? Hou je hem dan iets omhoog? Op basis van wat je hier vertelt, zou ik gaan voor groeipijn, kiesjes of ander leed dat ontwikkeling heet. Dat gaat helaas altijd gepaard met slechtere nachten.
Je geeft aan dat hij ook een uurtje of twee wakker is ’s nachts. Huilt hij dan de hele tijd, of pas als hij een tijdje wakker is?
Wat je kan doen als je zelf heel erg moe wordt (grote kans ;) ) is dat jij zelf op de logeerkamer of babykamer gaat liggen. Leg een gewoon 1 persoonsmatras op de grond, én zijn eigen ledikantmatrasje. Op die manier kan je veel makkelijker troosten, maar kan je ook doordommelen als hij vrolijker wakker is. HIeronder leg ik meer uit over de ontwikkeling van slaap en 2 slaapfases en waarom het vrij normaal is een blokje wakker te zijn ’s nachts.
Ik hoop dat je er al wat mee kan, en anders hoor ik graag van je!
Hi Mildred en andere lieve meelees-ouders!
Wat fijn om te lezen over deze 18 maanden-dip. Onze dochter lijkt er ook middenin te zitten! Al was dat in ons geval met een 2 weken-dip in december, en nu een vervolg drama-maand sinds begin januari… Behoorlijk slopend! Wij zijn in eerste instantie de regels van de slaaptraining gaan volgen (met ons zoontje hebben we een heel traject doorlopen bij kinderkliniek, want die sliep het hele jaar niet en werd 20x per nacht wakker, en uiteindelijk ging het een keer over na een strakke slaaptraining, dus wij dachten; dit gaan we weer doen!) Maar helaas zonder effect, onze dochter krijst ook echt de boel bij elkaar, ze is niet te troosten ’s nachts, de nieuwe buurvrouw kwam zelfs eergisteren om 22.45 aanbellen om “te vragen of alles wel goed ging, want ze kreeg hartkloppingen van het gekrijs, en het klonk alsof ons kind geen aandacht kreeg, en ze kon geen oordopjes in doen..” kortom ze kwam vooral haar eigen ongemak delen, terwijl wij al mega op ons tandvlees lopen. We twijfelen heel erg of dit de wel bekende 18 maanden-dip is, of toch meer night terrors. Vooral door het enorme gekrijs; ze gaat eigenlijk vooral harder huilen als we haar geruststellen en niet mee naar onze kamer nemen, en wanneer we dat wel doen, lost haar verdriet opeens als sneeuw voor de zon op, en zit ze vrolijk te babbelen bij ons in bed (slapen zit er dan voor niemand in). Maar we weten dus niet wat wijsheid is:-) Wat denk jij?!
Hoi Sharon,
Wat een moeilijke periode! Ik kan me voorstellen dat je op je tandvlees loopt en niet goed weet hoe je hiermee om moet gaan. Ik vind het lastig om op basis van deze informatie een goed antwoord te geven, maar ik ga het proberen ;).
Voor wat betreft slaaptraining, daar ben ik eerlijk gezegd totaal geen voorstander van. Kinderen hebben veel verschillende behoeften en één daarvan is de nabijheid van hun ouders. Als je aangeeft dat ze op dit moment het uitgilt tot ze veilig bij jullie is in jullie slaapkamer, kan het best zijn dat dat voor haar een behoefte is. 18 maanden is de laatste piek in de verlatingsangst. Zou je wellicht wat meer informatie willen delen over hoe laat ze gaat slapen, hoe ze gaat slapen en hoe laat ze weer wakker wordt en de problemen beginnen?
Het is in principe heel normaal gedrag. Als ze in een sprongetje zit, is de behoefte aan veiligheid extra groot. Misschien kan je kijken of het helpt om de komende week eens bij haar op de kamer te slapen op een matras. Ze zal – zeker na slaaptraining – haar kamer misschien niet zo’n fijne plek vinden op het moment.
Als laatste kan je nog een kleine oefening doen. Probeer je eens voor te stellen wat ze je zou vertellen als ze in volledige zinnen kon praten en haar emoties en behoeften kon uitdrukken. Wat zou ze dan met je willen delen als ze wakker wordt denk je? Vaak kan dit al heel erg helpen om vanuit haar perspectief te kijken naar de situatie.
Ik hoor graag van je!
Liefs, Mildred
Bedankt voor je reactie!!! Wij vonden de slaaptraining methode ook gevoelsmatig tegen ons gevoel ingaan, maar het hielp bij ons zoontje – na een enorme zoektocht van ziekenhuis tot alternatief- uiteindelijk wel, dus we dachten, we moeten maar weer! Maar we hebben inmiddels inderdaad het gevoel dat dit in ieder geval niet is wat onze dochter nodig heeft momenteel. Verlatingsangst zat ook in ons hoofd, samen met nog wat andere dingen, dus fijn dat jij dat ook noemt!
Wat betreft je vraag over haar slaapgedrag: – we brengen haar rond 19u naar bed, met een gedempt lichtje, een liedje, gebedje, kus op de bol, en dan is ze altijd vrolijk en rustig, en gaat ook slapen. Het tijdstip van wakker worden verschilt wel wat per nacht, maar gemiddeld genomen gebeurt dat rond 0.00u, soms wat eerder, soms later, en als wij dan naar haar toe komen om haar weer lekker neer te leggen, speentje te geven (ze zit dan rechtop en steekt soms haar armpjes uit om uit bed getild te worden, gaat ze meestal nog veel harder huilen, en als we haar proberen in te stoppen, rukt ze de boel los en gooit haar speen weg:-) Slaaptraining hielp dus niet, dus in onze meest disciplinaire weken duurde dat een paar uurtjes… Maar momenteel lappen we dit dus aan de laars en gaan we na een hogere versnelling van huilen bij troosten, vrij snel over op een flesje geven beneden, of bij ons in bed… Je vraag over het inleven in wat ze zou zeggen als ze zou kunnen praten… tsja dat is nogal de key inderdaad, we zeggen ook zo vaak, kon je maar praten he lieverd, dan snapten we wat je nou bedoelt. Werkelijk geen idee! Hoogstens: ga toch weg met je slaaptraining, en breng me maar gauw naar boven, daar vind ik het wel gezellig;-)
Hoi Sharon,
Bedankt voor je reactie. Ik ga je gewoon wat dingetjes over slaap toelichten zodat je het in ieder geval meer kan plaatsen.
Slaap vindt plaats in 2 blokken (of 3, dat verschilt wie je het vraagt). Het eerste blok slaap is diepe slaap, de Non-rem slaap. Deze is gericht op het uitrusten. Deze diepe slaap is belangrijk voor ons lijf om te groeien en herstellen. Het tweede deel van de nacht is de rem-slaap: veel dromen en verwerken van de dag. Dit is gericht op het leerproces.
Vanuit historisch perspectief werd er veelal in twee blokken geslapen. Gedacht wordt (en hiervoor is ook veel bewijs) dat er tussen het eerste en tweede blok slaap, een sociaal moment in de nacht zat. Dus een uur of 4 a 5 slaap, wakker tijd (zo’n 2 uur) en de tweede slaap. Bij enkele stammen die nog dichtbij de natuur leven, is dit nog te zien. Ook kleine kinderen volgen dit patroon vaak en zijn midden in de nacht zomaar een blok van 1 a 2 uur wakker. Dus dat is al een belangrijke: ze wordt kennelijk na haar eerste blok slaap wakker.
Het tweede wat hier relevant is, is dat er een verschil is tussen nachtmerries en nachtterrors. Ze vinden allebei op een ander moment in de nacht plaats. Nachtmerries vinden in het tweede deel van de nacht plaats, tijdens de rem-slaap die vol zit met dromen en leren. Een kindje wordt hiervan wakker en vaak nog goed vertellen wat het heeft gedroomd.
Nachtterrors vinden juist in het eerste deel van de nacht slaap plaats. Een kindje wordt niet wakker en kan volledig in paniek zijn. Dit duurt ergens tussen de 3 tot 20 minuten. Ze vallen na een tijdje weer in slaap. Niks van wat je als ouder doet, helpt. Je krijgt je kind ook niet wakker. De volgende dag zal je kind het zich ook niet meer herinneren.
Het scenario dat je schetst, lijkt dus niet op een nachtmerrie of een nachtterror. Wat dan wel?
Rond 18 maanden is de laatste piek van verlatingsangst. Dit heeft alles te maken met dat een kind nu snapt dat jij en zij een apart deel zijn en ze beginnen nu ook te zien dat onze noden en verlangens helemaal los staan van hunzelf. Zoals je het beschrijft, lijkt het erop dat je een perfect gezond meisje hebt dat netjes het eerste deel van de nacht haar diepe groei-slaap pakt. Daarna wordt ze wakker en lijkt te schrikken van het donker en alleen zijn. Als je komt en je wilt haar neerleggen, is ze veel te uitgerust. Als je haar meeneemt is ze kennelijk opgelucht en tevreden en is ze vrolijk (dat wakkere deel in de nacht).
Wat kan je er aan doen? Vrij weinig. Mijn beste tip zou zijn om je dochter de veiligheid en geruststelling te bieden die ze zoekt. Ze gaat door een normale ontwikkeling heen die zometeen weer voorbij is en dan komen de nachten in rustiger vaarwater. Je leert geen verkeerde gewoontes als je hierin meebeweegt met je dochter. Er komt – sneller dan je denkt – weer een periode van slaap zoals we die in onze maatschappij het meest waarderen.
Je kan kijken of je gebruik kan maken van een vloerbed zodat je naast haar kan slapen terwijl zij wat speelt voor een tijdje. Ze zal vanzelf weer in slaap vallen als ze moe wordt. Zo kom je tegemoet aan haar behoefte aan bevestiging, veiligheid en nabijheid. Voor je het weet ben je dan door deze periode heen.
Als je nog vragen hebt, hoor ik het graag!
Hi Mildred!
Bedankt voor je uitleg over de slaapcycli. Ik begrijp je idee over veiligheid en geruststelling! Momenteel is het zo, dat zelfs als we haar mee naar beneden nemen of in bed bij ons, dat ze niet uit haar paniek/verdriet/krijsende gehuil komt. Dit houdt soms wel 3 kwartier aan… Is dat ook nog passend bij het verlatingsangst-stadium? Het voelt zo machteloos dat niks haar kan troosten op zulke momenten… zeker als dit meerdere keren midden in de nacht is… Vandaag was het ook overdag, nadat ik haar na haar middagslaapje uit bed had gehaald. Ik kon haar 3 kwartier lang niet rustig krijgen, heb alles geprobeerd, en dat met nog 2 kinderen erbij:-) Je snapt, we zijn aardig wanhopig, ook omdat deze fase echt al weken duurt. Ik las op andere plekken dat de ergste piek meestal een paar dagen duurt… Maar wij zijn (met een rustperiode van 2 weken) dus al 2,5 maand aan het overleven. Komt dat vaker op deze manier voor? Ik hoop het maar… of op een gouden tip hihi… Ik ben in ieder geval heel blij dat er een plekje als dit is, waar meegedacht wordt:-) Heel veel lieve groeten!
Hoi Sharon,
Wat je hier omschrijft is eerder een slaapprobleem dan het wakker worden omdat je dochter je mist.
Het probleem dat je omschrijft lijkt het meeste (op basis van de informatie hier) op een Confusional Arousal disorder. Een betere Nederlandse vertaling is er helaas niet van te maken, ook hier wordt dat zo genoemd.
Kenmerkend hiervoor is dat je kind wakker wordt uit de diepe non-rem slaap (zie daar het eerste deel van de nacht) en helemaal in paniek is en niet te troosten zijn. Dit kan tussen de paar minuten tot een half uur/drie kwartier aanhouden.
Bij volwassenen komt deze stoornis ook nog voor, maar is dan bekend als ‘slaapdronken’ en volwassenen praten traag, lijken dronken en zijn het de dag erop weer vergeten. Nog geen 3 procent van de volwassenen heeft hier last van.
Bij kinderen is dit veel hoger: cijfers laten zien dat bijna 18% van de kinderen hier mee te maken krijgt. Het verschil met night terrors is dat ze ook na een middagslaapje kunnen voorkomen én dat ze bij veel jongere kinderen plaats vinden. Waar sleep terrors vanaf een jaar of 3 voorkomen, vinden Confusional Arousals veel plaats bij… peuters.
Het komt voor als een kindje te snel wakker wordt na (of eigenlijk zelfs nog in) een slaapcyclus, in plaats van het helemaal rondmaken van de cyclus. Je kan het zien als een kleine kortsluiting in het brein waardoor het lijfje te snel wakker wordt en daardoor gedesoriënteerd is, wat zich uit in paniek en huilen.
Helaas is er verder weinig helder onderzoek over en zijn er ook weinig oplossingen te vinden. Er zijn geen artsen die hier wat mee kunnen bijvoorbeeld.
Wat er wel bekend is?
– Zorg ervoor dat de kamer koel is: ergens tussen de 16 en 18 graden lijkt het beste te zijn.
– Gebruik geen verlichting in de kamer, tenzij het iets roods is.
– Probeer je kindje niet oververmoeid in bed te leggen: de kans op deze manier van ontwaken in de nacht is dan groter.
– Kijk of je stress kan wegnemen/reduceren.
– Er is een link tussen een tekort aan omega-3 vetten en slaapproblemen – ook confusional disorder. Het kan dus de moeite waard zijn een goed supplement te kopen (zoals van Arctic Blue) en je kindje dit te geven.
Voor wat het waard is: de meeste kinderen groeien erover heen voor ze 5 jaar oud zijn. Daarnaast zijn ze ook niet schadelijk voor kind. Moeilijk voor de ouders zijn ze zeker!
Daarnaast lijkt er ook een genetisch aspect te zijn: bij slaapproblemen van (één van de) ouders, is de kans groter dat een kind hier ook last van krijgt.
Sorry dat ik geen gouden tip heb, dit is – net als bij nachtmerries, slaapwandelen en night terrors – een moeilijke fase waar je vrij weinig aan kan doen, op bovenstaande tips na. Rust, structuur, prikkelverwerking, goede voeding en beweging zijn de beste manier om de kans te verkleinen.
Lieve groet,
Mildred
Hi! Jeetje, wat heftig dit zeg… Maar ontzettend interessant en fijn om over deze nieuwe invalshoek te horen, want dit was ik nog nergens tegengekomen. De tip van het tekort aan omega-3 vetten is zeker het onderzoeken waard, dank je wel!
En verder rest ons dan het duimen dat deze fase snel voorbij is… En mogelijk gooi ik deze term nog een keer in het gesprek als mijn
buurvrouw nog eens laat merken dat ze last heeft van nachtelijk gekrijs, wie weet dat dat wat begrip kan opbrengen :-)
Heel veel liefs, Sharon!
Hey Mildred,
Ons zoontje van 18 maanden slaapt sinds 1,5 dramatisch. Het begon met een oorontsteking, nadat deze voorbij was begon de ellende. Als we de kamers uitlopen dan begint hij te huilen tot zwetens toe. Dit was met middag slaap, dit gaat inmiddels goed. Alleen wordt hij zo rond 20:30 uur vaak wakker. Wij proberen hem dan neer te leggen en kort even een aai over zijn bol te geven. Dit lukt misschien 3 keer, maar daarna begint het hysterische weer. We hebben er sinds vorige week een matras langs gelegd, dit lijkt wel te werken. Maar hoe lang blijven we dat doen? Moeten we het afbouwen? Of heb je nog andere tips?
Lieve groetjes
Hey Joyce, bedankt voor je berichtje! Er is een woordje weggevallen in je reactie, bedoelde je 1.5 week of maand?
In ieder geval: heel lastig! Vaak zie je rond deze leeftijd een toename in zowel verlatingsangst als autonomie.
Het eerste kan je proberen op te lossen door er in mee te bewegen. Als hij altijd 20:30 in paniek wakker wordt, ga een 20:25 naar binnen en kijk wat er gebeurt. Troost hem bij de eerste wakker signalen en bevestig dat je er voor hem bent. Grote kans dat hij dan beter doorslaapt en na een weekje niet meer echt wakker wordt. Het is belangrijk dat je er bent voor hij in paniek raakt: dan bouwt er geen stresshormoon op en blijft hij niet heel alert.
Het tweede kan je kijken of je al een vloerbed wilt overwegen. Je kan dan makkelijk bij hem liggen als het nodig is, en komt aan zijn eigen behoefte tegemoet van nabijheid. Dan lig je zelf ook niet zo moeilijk ernaast. Op de site heb ik daar ook over geschreven. Vaak is dat ook een groot verschil voor kindjes.
Ik hoor graag als je meer vragen hebt of de diepte in wilt!
Lieve groet,
Mildred
Hi Mildred,
Sinds 2 nachten is hij de tijd aan het verleggen. Meestal kunnen we hem 1 a 2 keer neerleggen waarop hij dan weer kort (ongeveer 60 minuten) in slaap valt.
Daarna accepteert hij dit niet meer, wat in houd als we de kamer uit gaan drama. Dus nu liggen om en om, met een matras langs zijn bed (nu ongeveer een week). Moeten we dit niet afbouwen? Of komt er een moment dat hij gewoon door zal gaan pakken?
Hey Joyce,
Bedankt voor je berichtjes. Ik weet niet waarom hij dit opeens wijzigt en weet eigenlijk te weinig van jullie situatie en nacht om je hiermee goed te kunnen helpen met deze informatie.
Het is niet gek dat een kindje rond deze periode slecht(er) slaapt, het is de laatste piek in de verlatingsangst. Tel daarbij op dat vaak een sprongetje wordt gemaakt in de ontwikkeling. Het hoofdje van je zoontje blijft keihard aan het werk ’s nachts en hij heeft mogelijk extra honger.
Je kan ervoor kiezen om een tijdje tegemoet te komen aan de behoefte die hij heel duidelijk aangeeft: jullie nabijheid en veiligheid dat het ook deze keer goedkomt. Dat kan op het matras ernaast, ook op een vloerbed. Je verwent hem daarmee niet. Hij geeft gewoon heel duidelijk zijn behoeften aan op dit moment, en als je hem daarin tegemoet komt, is de behoefte aan geborgenheid vervult, wat op andere vlakken weer tot een beter humeur van je kleintje zal leiden. Als je wilt, mag je me ook mailen om wat verder de diepte in te gaan.
Hartelijke groet,
Mildred
Hi Mildred,
Bedankt voor je bericht!
Sinds vorige week leggen wij een matras langs zijn bedje wanneer we hem niet kunnen troosten door alleen een knuffel te geven. Maar hoelang gaan we hier mee door? Moeten we dit ook afbouwen? Tja nu wordt die 2 nachten niet overstuur wakker rond 20:30 uur…
Hi Mildred,
Heel fijn om te lezen dat jouw mening over slapen zo overeen komt met die van mij! Het geeft alvast een beetje gerustheid dat we niet alleen zijn met een slechte slaper.
Mijn zoontje is ondertussen 18 maanden en slaapt al slecht sinds hij 6 maanden oud was. Hij heeft vaak last gehad van oorontstekingen en had altijd vocht achter de trommelvliezen, dus het slecht slapen werd hier vaak aan toegeschreven. Deze slechte nachten konden variëren van 4-7 keer opstaan om tut te geven, waarna hij onmiddellijk terug door sliep, tot nachten waarop hij 1u, 2u, tot 3u wakker bleef in de nacht, en dit soms meermaals per nacht, ondanks dat we er alles aan probeerden om hem terug in slaap te krijgen (zoals troosten aan zijn bed, in slaap wandelen, melk geven, in slaap wiegen, …). In slaap vallen zelf was meestal geen probleem. De meeste momenten kunnen we hem gewoon in bed leggen tegen 19u en valt hij vanzelf in slaap (met enkele periodes van uitzondering, welke we toeschreven aan sprongetjes en dergelijke). Op 17 maanden heeft hij uiteindelijk buisjes gekregen, en hoopten we eindelijk van de slechte nachten af te zijn. Dit was vervolgens voor ons een grote teleurstelling toen bleek dat dit niet zo was. De eerste week ervaarden we zelfs nog ergere nachten met nog langere wakker-periodes. Daarna ging het doorslapen tijdelijk wat beter, terwijl het inslapen net weer een probleem werd. Nu zijn we 4 weken post-buisjes en gaat het inslapen terug heel vlot, maar starten we terug met veel wakker worden s nachts en dit dan voor 1-3uur. Ik blijf denken dat hij ergens last van heeft, omdat het vaak een soort van gekreun van ongemak lijkt waarmee hij wakker wordt. Momenteel komt er weer een kies door, dus misschien ligt het daar aan. Maar ik heb het gevoel dat we zo steeds een ‘excuus’ zoeken voor zijn slecht slapen, terwijl het echt uitzonderlijk is om een goeie nacht mee te maken.
Zoals je kunt vermoeden zitten we een beetje met de handen in het haar en hebben we echt wel nood aan slaap dus alle tips zijn welkom!
Alvast heel erg bedankt.
Hey Lissa,
Ik kan me voorstellen dat het dan een tegenvaller is dat het slapen alsnog niet zo verbetert als je had gehoopt! Er speelt ook zoveel mee in die kleine lijfjes, en het is zo moeilijk soms om te achterhalen wat er aan de hand is. Zou je me even willen mailen? Dan heb ik nog een paar aanvullende vragen voor je namelijk!
Lieve groet,
Mildred
Hallo Mildred,
Mijn dochtertje is altijd een goede slaapster geweest, tot drie weken geleden. Ze was op dat moment 17 maanden en kwam ’s avonds ineens heel moeilijk in slaap. Het lukte haar alleen als één van ons naast haar zat, maar ook dan duurde het een paar uur voordat ze rustig kon gaan slapen. Als we ook maar één beweging maakten, leek ze meteen in paniek. Duidelijk een gevalletje verlatingsangst. De eerste 1,5 week sliep ze ’s nachts nog gewoon door. Daarna werd dit ook moeilijk.. Bij het naar bed brengen gaat het inmiddels wisselend. De ene keer slaapt ze binnen 5 minuten, de afgelopen avonden duurde het weer een hele poos. Het huilen is op een andere manier dan in het begin, het lijkt nu meer dat ze het gewend is dan dat ze echt in paniek is door bijvoorbeeld verlatingsangst.
’s Middags slapen is sinds 2,5 week ook erg lastig. Hoewel ze duidelijk moe is, kan ze de slaap heel moeilijk vatten en is ze heel actief in bed. Inmiddels lukt het ons om haar ’s middags in slaap te krijgen. We zitten nu eerst een poosje op de overloop (afgebouwd van eerst naast haar zitten en steeds wat verder weg) en gaan dan wat op de verdieping doen, zodat ze ons hoort. Ze blijft nog een poos actief in bed, maar huilt niet en valt uiteindelijk zelf in slaap. ’s Avonds lukt haar dit niet.
We zijn begonnen met naast haar zitten en zijn steeds verder weg gaan zitten. Inmiddels is het voor haar voldoende dat we op de overloop zitten. Nadat ze ’s avonds in slaap is gekomen, slaapt ze meestal door tot einde van de avond. Als ze dan wakker wordt, is ze meestal weer snel in slaap te krijgen, zonder dat we bij haar moeten zitten. Daarna wordt ze de ene nacht elk uur wakker en de andere nacht nog bijvoorbeeld zo’n twee keer per nacht (bv. 3:00 en 5:00). Soms is het voldoende als we vijf minuten op de stoel op de overloop zitten, soms blijft ze maar wakker en registreert ze elke beweging van ons, met huilen tot gevolg.
De laatste nachten hebben we een matras op de overloop gelegd. Dan gaat het ook wel goed. Ze kan ons niet echt zien, maar weet dat één van ons er ligt. Op zich een prima oplossing, we zijn alleen zo bang dat ze aan onze oplossingen gaat wennen. We hebben namelijk wel het idee dat ze er aan went om met één van ons bij zich in slaap te vallen, ’s avonds dan in ieder geval, ze lijkt daar soms ook echt op uit te zijn.. Ik ben het er mee eens dat een dreumes op deze leeftijd veel ontwikkeling doormaakt en gewoon meer aandacht en geborgenheid van ons nodig heeft, maar ik ben aan de andere kant ook erg bang dat ze er aan gaat wennen en we het alleen maar moeilijker maken om er van af te komen.
Kan deze periode zo ineens over zijn? Of moeten we het afbouwen op een bepaalde manier? Wat is goed om te doen? We hebben bij elk slaapje een vast bed ritueel, zorgen dat we haar rust brengen voordat ze gaat slapen, etc.
Alvast bedankt voor de reactie.
Groetjes,
Rianne
Hey Rianne,
Je hebt denk ik ook al de andere reacties gelezen. Ik denk niet dat je haar ergens aan laat wennen wat je later weer af moet bouwen. De meeste moeders die door deze periode heen gaan, worden na een tijdje gewoon weer om zeven uur ’s morgens wakker door de wekker in plaats van door hun kindje. Je hoeft er niet bang voor te zijn dat je nu een gewoonte start die je niet meer afgebouwd krijgt, om twee redenen ;).
1. Er is geen enkele gewoonte die je niet later weer kan wijzigen
2. Je dochter groeit met de dag en zal steeds meer snappen dat jullie er ook nog zijn als ze jullie niet hoort of ziet.
Sterker nog: je kan ook gewoon naast haar gaan liggen op dat matras als ze dat nodig heeft. Grote kans dat ze met een weekje of vier hier helemaal doorheen is en gewoon weer door gaat slapen. Ze geeft nu een heel duidelijke behoefte aan – en dat is supergoed en valt ook samen met haar ontwikkeling.
We zijn vaak zo bang voor ‘later’ dat we niet durven toe te geven in het moment zelf, maar er is niks om bang voor te zijn. Het komt echt vanzelf goed, en waarschijnlijk sneller dan je zelf verwacht.
Hoi Mildred,
Onze dochter van 18 maanden wordt sinds drie weken iedere ochtend om half 5, 5 uur wakker.
Voorheen kwam dit wel eens voor en ging ze na een speentje weer vrij snel verder slapen.
Nu blijft ze heel lang door huilen, ook als we geprobeerd hebben haar te troosten.
Als gevolg dat ik haar dan uit bed haal zodat 1 van ons toch nog even kan slapen.
Maar ik dus iedere ochtend al heel vroeg beneden zit.
Bij ons in bed slapen doet ze niet en heb ik liever zelf ook niet.
Onder de middag slaapt ze goed en in de avond ook bijna nooit problemen met in slaap vallen.
Wat kunnen wij in deze fase het beste doen?
Hey Stacey,
Vaak zie je dat zo’n periode ook (redelijk snel) weer voorbij gaat, zeg een weekje of 4 tot 6. Je kan sowieso kijken of het misschien komt door nachtmerries of pijn. Het geven van een omega-3 supplement (of vette vis eten) kan helpen, omdat een tekort daaraan gelinkt is aan een toename van nachtmerries. Krijgt ze misschien tandjes? De ergste vermoeidheid is er dan vanaf, en pijn kan dan flink de slaap verstoren. Is echter beide niet aan de hand, dan zou ik nog even afwachten voor je gaat sleutelen aan tijden en slaapjes.
Groetjes Mildred
Hoi Mildrid,
Wat een fijne reacties en adviezen kan je geven!
Wellicht heb je een ook een tip voor ons mannetje van 19 maanden.
Hij wordt al 4 maanden bijna elke ochtend om 5uur wakker.
We hebben al gekeken om terug te gaan naar 2 dutjes in de middag (want mssn oververmoeid) maar dat lijkt niet te werken.
Het naar bed brengen In de avond en het middagdutje gaan vaak prima. Slapen in de nacht vaak ook geen probleem.
We proberen hem tot 06:00 in bed te houden, met een van ons naast hem. Hij lijkt dan echt nog z’n best te doen om te slapen, maar vaak na een half uurtje is zijn geduld op en wil hij er echt uit. Wat ik ook heel goed snap.
In de avond eet hij een halve avocado, 250gram avondeten en dan nog een glaasje yoghurt. Dus we vermoeden dat het ook niet aan het (te weinig) eten ligt.
Wat denk jij wat wijsheid is?
Hoi mildred,
Ook ik herken me in de slaap problemen bij 18 maanden. Alleen heeft ons zoontje nog nooit goed geslapen. Hij was vanaf het begin elk uur wakker en kon niet in slaap komen. Tot dat hij zich kon draaien heeft hij daarom in een puckebaby geslapen. Dit ging redelijk. Maar altijd een aantal keer in de nacht eruit gemoeten. Uiteindelijk zijn we bij een osteopaat terecht gekomen toen hij ongeveer een jaar was en bleek hij problemen met zijn nek te hebben doordat hij tot 35weken in een stuit heeft gelegen. Hierna leek het echt beter te gaan en sliep hij soms een nacht door en verder hoefden we er maar 1 a 2x per nacht uit en sliep hij dan weer snel verder. Nu is hij 18 maanden en gaat hij wel heel goed slapen maar word hij tussen 23.30uur en 1.30uur wakker en na hem getroost te hebben en wachten tot hij weer in slaap is gevallen word hij na een half uur weer wakker en begint het weer opnieuw. Je snapt dat na er 4 of 5x er uit te zijn geweest het echt opbreekt. Ik ga dan met hem beneden op de bank liggen. Hier valt hij naar misschien een uur pas echt weer in slaap. Ook wij zijn na 18 maanden echt gesloopt en weten niet meer goed wat we kunnen doen. Heb je nog tips??
Hey Anouk, ik kan me voorstellen dat je onderhand gesloopt bent!
Je kan je sowieso inschrijven voor de gratis minicursus over doorslapen, zodat je wat meer leert over doorslapen en waarom het niet lukt.
Daarnaast is 18 maanden een pittige periode met verlatingsangst. Je kan mogelijk een matras naast zijn bedje leggen, zodat het jouw eigen nachten minder onderbreekt om er voor hem te zijn.
Verder kan je kijken naar voldoende omega-3, beweging en buiten zijn.
Het ligt eraan waarom hij zo vaak wakker wordt, wat je eraan kan doen. Wie weet vind je al de eerste antwoorden in de minicursus.
Groetjes Mildred
Beste Mildrid,
Onze dochter is nu 17 maanden en slaapt nu al een aantal weken weer zeer slecht. Echt doorslapen heeft ze nooit gedaan maar nu wordt ze elke nacht zeker 3 keer wakker omdat ze wilt drinken. Alleen een speen in dat wilt ze niet. Dat wil ze pas na het drinken. Een aai over haar bol of een kusje en dan terugleggen maakt haar alleen maar bozer. We hebben in het verleden een slaapcoach gehad en dit heeft best geholpen maar nu lopen we weer op ons tandvlees. We leggen haar om 7 uur in bed en meestal rond 12, 3 en 5 uur wordt ze wakker. En om half 7 is ze klaarwakker. Heb je tips voor ons?
Groetjes annelies
Ik zie dat dit een oud topic is. Maar als oma ben ik er blij mee. Ik was even vergeten hoe ik het 30 en 33 jaar geleden ervaarde. Maar hoorde mijn dochter over deze perikelen. Nu kan ik deze verhalen aan haar doorsturen. Dan weet ze dat ze niet alleen staat. En… ja hoor het komt weer oven drijven. De gebroken nachten… het huilen etc
Mijn dochter is 17 maanden. Ze heeft pa en mA constant nodig om in slaap te vallen. Echter is dit een probleem op de kdv, daar kunnen ze dit niet bieden en begrijpelijk. Maar onze dochter vertikt het om überhaupt te gaan liggen. Krijst al als ze in de slaapzak gaat. Ze wilt en moet bij iemand zijn! Andere kindjes doen er niet toe. Zij wilt niet alleen zijn. Hoe leer je een kindje alleen zijn als ze altijd met iemand is?
Wat een lastige situatie! Het verschilt enorm per kindje of zij wel of niet goed slapen op het kdv, dat ligt niet aan het wel of niet samen zijn thuis. Ik heb er meerdere artikelen over geschreven op de site, dus je kan het beste even via de zoekfunctie kijken!
Goedendag
Onze dochter is inmiddels 17 maanden
Al vanaf de 14-15 maanden slaapt ze slecht en heeft ze ons nodig
Dit resulteert erin dat we al drie maanden lang elke avond een uur naast haar liggen xodat ze in slaap kan vallen (op een matras op de grond). Daarna gaan we weer naar beneden.
En s nachts gaat ook 1 van ons bij haar slapen op het grond matras, zodat ze niet in paniek wakker wordt en doorslaapt.
Ze heeft veel ontwikkeling doorgemaakt want ze kon met 12 maanden nog niet kruipen en met 12,5 heeft ze dat geleerd, kon ze zich optrekken en staan en met 15 maanden lopen. Ze gaat ook steeds beter praten.
De middag dutjes doet ze wel in haar ledikant maar ook dan zitten we er naast tot ze slaapt . Anders is het huilen en paniek.
Ik denk zelf verlatingsangst, maar misschien ook gewenning om elke avond en nacht bij 1 van ons te slapen? Kan je dit afbouwen of gaat het vanzelf over?
Hallo,
Dag Mildred,
Onze peuter van 18 maanden heeft misschien 1 keer doorgeslapen (en sowieso telkens vroeg wakker, tenzij een héél slechte nacht en kan het eens 6u30 zijn).
Hij werd altijd nog wakker voor een klein flesje en viel daarna weer in slaap in eigen bed. Dit werd de laatste maanden minder: flesje niet voldoende en begon te krijsen. We namen hem mee in bed (om grote broer niet wakker te maken) en hij sliep bijna instant.
Het wakker worden is nu standaard en bij ons in bed slapen ook. Ik ben bang dat we een slechte gewoonte aanleren, maar bij hem in de kamer proberen blijven, hem daar troosten of bij hem liggen, werkt niet. Dus we blijven dit voorlopig doen. We denken wel dat het niet echt is uit angst, maar eerder gewoonte of nabijheid willen, vooral niet alleen willen zijn. In de crèche slaapt hij ook als enige in de groep gewoon.
Als ik jouw visie doorlees, is dit eigenlijk ok? En gaat het vanzelf wel weer overgaan?
Alvast bedankt
Absoluut ♥
Hoi Mildred,
jouw website weet ik regelmatig te vinden bij weer wat slaapstruggles. Hopelijk kan ik deze vraag hier aan je stellen.
Mijn zoontje is 19 maanden oud en valt vanaf 4 maanden oud alleen maar samen met mij (of partner/opa’s en oma’s) in slaap. Hij heeft vanaf jongs af aan echt moeite om in slaap te vallen, sussen, billen tikken, stevig vasthouden hielp heel erg (ook bij osteopaat geweest 2x). Maar nu hij 19 maanden is gaat dat stevige vasthouden steeds meer tegenstaan omdat hij gigantisch protesteert, vecht en huilend bij mij in slaap valt. Zonder het stevige vasthouden ontspant hij niet, blijft actief, gaat niet uit zichzelf liggen. Op het kdv wel door voorbeeld van andere kindjes maar slaapt daar dan heel kort.
Hij heeft nu 1 middagslaapje bij ons in bed. ’s avonds leggen we hem slapend weg in z’n ledikant en als hij wakker wordt ’s nachts leggen we hem tussen ons in.
Heb jij tips om hem te helpen zelf te ontspannen en in slaap te vallen? Een vaste routine hebben we al 😉.