Er zijn weinig dingen vervelender dan een dreumes of peuter die een driftbui heeft. Ze gebeuren altijd op het verkeerde moment, en de aanleiding van de driftbui lijkt vaak minimaal. En terwijl je peuter op de grond ligt te krijsen, moet jij de was nog aanzetten, de ontbijtborden nog opruimen en eigenlijk ook al naar je werk zijn. Hoe reageer je als dat gebeurt?
Iemand die boos is: dat is voor helemaal niemand leuk. Als iemand tegen je schreeuwt en harder jankt dan een rookmelder, is het niet gek dat je niets liever wilt dan maken dat je wegkomt. Helaas is dat bij een peuter niet zo makkelijk: daar mòèt je iets mee.
De eerste reactie is vaak ook boos worden. Hoe durft iemand zo’n toon tegen je aan te slaan? Je gedachten gaan met je aan de haal en bepalen ook je reactie.
Negatieve gedachten -> negatieve (re)actie
Vaak heb je als ouder een aantal gedachten die door je hoofd schieten. Bijvoorbeeld:
- Doe niet zo idioot, er is niks aan de hand!
- Hou je mond, je stelt je aan.
- Hier heb ik ab-so-luut geen tijd voor.
- De buurvrouw hoort hoe mijn kind weer eens losgaat.
- Zie je wel, ik kan er echt helemaal niks van, anders zou dit niet gebeuren.
Al deze gedachten zorgen ervoor dat je als ouder in een vechtmodus schiet. Met een beetje pech, gooi je ook nog een paar van bovenstaande gedachten eruit waar je kind bij is. Het gevoel om direct te moeten reageren op het gedrag van je kind is sterk, en vaak is je eerste reactie ook negatief: terug schreeuwen, minachtend reageren met ‘stel je niet aan’, of weglopen en je kind alleen achterlaten.
Negatieve reactie van jou -> Negatieve reactie van hem
Het zal je niet verbazen dat jouw negatieve en misschien ook boze reactie, direct een reactie opwekt van je kind. Afhankelijk van hoe je reageert, zal je peuter zich nog slechter voelen over zichzelf, zich schamen, of nog kwader worden. Het resultaat is dat je verhit tegenover elkaar staat: jij, als volwassene tegen over een peuter die twee keer zo klein is.
Geen wonder dat een kind, opgeslokt in de hitte van zijn emoties en het moment, waarschijnlijk nog meer in paniek raakt en harder gaat huilen of gaat tegenstribbelen. En daar schiet je allebei niks mee op.
Positieve gedachten -> Positieve reactie
Het is verstandiger om met empathie op een driftbui te reageren. Vind je dit moeilijk, zorg ervoor dat je eerst tot tien telt (of tot honderd, wat je nodig hebt) voor je reageert. Het is namelijk niet nodig om direct tot actie over te gaan.
Wat kan helpen bij een positieve gedachte, is je inleven in de leefwereld van je kind. Ga op je knieën zitten en probeer te begrijpen waarom je kind een driftbui heeft. Denk erover na en reageer daaruit.
Voorbeelden van inlevende gedachten kunnen zijn:
- Het is een drukke dag geweest, waarschijnlijk is hij erg moe.
- Hij heeft nog weinig aandacht en knuffels gehad, hij heeft waarschijnlijk positieve aandacht nodig.
- Hij heeft al een tijdje niet gegeten, wellicht heeft hij honger.
- Hij is geconcentreerd bezig en vindt het niet leuk nu iets anders te moeten doen.
- Het is niet persoonlijk
Door je in te leven in je kind, kan je ook op een liefdevolle manier reageren.
Positieve reactie van jou -> Positieve reactie van hem
Kom op ooghoogte met je kind en leg uit wat hij voelt. Door hardop te zeggen waar hij (waarschijnlijk) mee zit, maak je het ook makkelijk om niet boos te worden om de situatie. Benoem het probleem en het gevoel dat hij daardoor krijgt, zodat hij zich begrepen voelt.
Als jij zelf rustig kan blijven, ben je een voorbeeld voor je kind waar hij zich aan kan spiegelen. Vaak kalmeert dat hem al, of maakt het de tranen los die achter de boze reactie zitten.
Moeite met geduldig reageren?
Het kan lastig zijn om je niet mee te laten slepen in de woede van je kind. Zorg daarom voor een plan om jezelf te kunnen kalmeren. Bedenk dat het zelden zo’n grote nood is dat je direct en primair hoeft te reageren. En gaat het wel eens mis? Knuffel daarna alle stress eruit met je peuter.
