Vanaf het moment dat je je baby in je armen houdt, zal je nooit meer hetzelfde zijn.
Misschien verlang je terug naar degene die je was…
Toen je vrijheid en tijd had
Niks waar je je echt zorgen om hoefde te maken
Je zal vermoeider zijn dan je ooit bent geweest
Dagen vloeien over in dagen die precies hetzelfde zijn
Gevuld met voedingen en boertjes
Luiers verschonen en huilen
Jammeren en vechten
Slaapjes – of juist niet
Het zal voelen alsof er nooit een eind aan komt.
Maar vergeet niet…
Voor alles is een laatste keer.
Er zal een tijd komen dat je je kindje voor de allerlaatste keer voedt
Ze zullen op je borst in slaap vallen na een lange dag,
En het zal de laatste dag zijn dat je je slapende kindje in je armen houdt.
Op een dag draag je ze op je heup en zet je ze neer
Om ze nooit meer zo te dragen
Je wast hun haren in bad voor de laatste keer
En vanaf die dag willen ze alleen in bad
Ze willen je hand vasthouden bij het oversteken
Om nooit meer naar je hand te reiken
Ze kruipen in je bed voor een knuffel om middernacht
En het zal de laatste keer zijn dat je ooit op die manier wakker wordt gemaakt
Op een middag zing je ‘op een grote paddenstoel’ met alle gebaren
En dan zing je het nooit meer
Ze geven je een kus en een knuffel als ze de school ingaan
En de volgende dag willen ze zelf naar school lopen
Je zal een laatste boekje lezen bij het slapen gaan
Een laatste keer een vies snoetje schoonvegen
Ze rennen naar je toe met hun armen uitgestrekt…
Voor de laatste keer
En weet je wat het is?
Je weet niet wanneer het de laatste keer is.
Totdat er geen enkele keer meer is.
En zelfs dan zal het even duren voor je je realiseert dat het voorbij is.
Dat de laatste keer al is geweest.
Dus lieve mama, zelfs als je nu overweldigt bent, onthoud dat het voorbij gaat.
En wanneer het niet meer gebeurt, zal je verlangen naar nog zo’n dag.
Nog zo’n moment.
Voor de laatste keer.
auteur onbekend
Beste Mildred,
je weet niet hoezeer je me raakt elke keer opnieuw als ik van jou een mail krijg! ik had je al eerder bedankt en geprezen om de bijzondere benadering die je geeft en hoe zeer je je niet houdt aan programma’s etc. maar de waarde zozeer geeft aan de ziel van het kind en zijn eigen manier van ontwikkeling.
een van mijn dochters heeft vier kinderen binnen 5 jaar en met een is er een ernstig ongeluk gebeurd tijdens de zwangerschap van haar vierde kind.
iedere week opnieuw zie je de beide ouders waarvan bij de vader de dag om 4 uur begint met zoon van 2 en moeder de baby dag en nacht heeft en na een jaar haar borstvoeding ook nog geeft!
maar wat doet het gelukshormoon oxytocine niet, het houdt ze op de been, waartoe zijn wij als ouders niet tot in staat dankzij de liefde van deze kinderen. deze week verzuchtte mijn dochter toen de jongste een jaar werd en nu komt er nooit meer een baby en ik zie hoezeer dit leven dat dag in dag uit hetzelfde is haar toch zoveel vreugde en voldoening geeft.
er zijn bijna geen full time moeders meer, ik heb ze volop in de praktijk, maar zij hebben hun escape van werk, gescheiden, waardoor ze week op en af de kinderen zien. maar continu beschikbaar zijn brengt in ons ene hele andere staat van zijn teweeg en ik kan dat zeggen omdat ik met veel van mijn leeftijdsgenoten die moeder waren gedaan hebben. er was geen opvang, je deed het gewoon.
maar diep in ons is er iets verankerd dat we hoeder voor geworden van een erfgoed dat niet alleen je kinderen betreft, je bent wakker geworden aan een verantwoordelijkheid voor al wat leeft en daar zorg voor te dragen. Zo heb ik vriendinnen met wie ik al meer dan 45 jaar verbonden ben en met wie je een band hebt door tijd en ruimte heen doordat je dit proces van het leven bent gegaan en je van elkaar weet wat het inhoudt en niet klaagt maar het bijgedragen heeft aan je innerlijke wijsheid.
dat zijn in de oude culturen de grootmoeders en die dragen de generatie! zijn die er straks nog? het wiegen van een baby met het geduld dat alles goedkomt, het opvangen van die stemming waarin je dochter verkeert omdat ze ene kort lontje heeft daar gebrek aan slaap en juist niet kan genieten van het moment dat jij in volle waarde aanschouwt.
kinderen dragen die kracht in zich en delen het met de ander, ik zie in mijn kleinzoon die zo ernstig gewond is geraakt een wezen dat zijn weerga niet kent. kan niet in details treden.
je weet maar half hoe geweldig werk je doet, sprankelend en vol enthousiasme en je hebt de gave van het woord!
met vreugde lees ik iedere keer je mail en stuur hem door!
een warme groet
Trudy
Dank je wel voor je reactie Trudy!